In memorium

Jan van Eijden is niet meer.

Begiftigd met de Ere Medaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau, in Goud, drager van de Gouden Speld van de Nederlandse Fruittelers Organisatie en de Poolse onderscheiding “Zasluzony Dla Rolnictwa”.

Hij overleed in de leeftijd van 71 jaar.

Jan was een zeer gewaardeerd fruitteeltvoorlichter waaraan de Belgische Fruitteelt veel te danken heeft.Met heel veel dank en respect neemt Studiekring Guvelingen afscheid, niet alleen van een technicus maar ook van een welgemeende vriend van veel Belgische fruittelers.
Het bestuur en de leden van Studiekring Guvelingen willen aan Mevrouw Annie van Eijden-Stappers en familie, hun welgemeende Christelijke Deelneming betuigen.

Jan werd geboren op een boerenbedrijf uit een gezin van 14 kinderen. Jan volgde de lessen op de land- en tuinbouwschool in Didam maar op het bedrijf was geen ruimte voor alle zonen. Later volgde hij cursussen bij de rijkstuinbouwvoorlichtingsdienst en trad er in 1960 in dienst als fruitteeltvoorlichter in Nederlands Limburg.Zijn deskundigheid ging gepaard met grote toewijding en respect voor mensen om zich heen wat resulteerde in grote waardering voor hem. Zijn bekendheid en naam reikte tot ver in het buitenland, ook nog na zijn pensioen.
In het besef van het naderend einde van zijn aardse leven heeft hij nadrukkelijk gezegd dat zijn afscheid in het teken moest staan van dankbaarheid voor de vriendschap die hij van zovelen heeft ondervonden.

Tijdens de plechtige uitvaartdienst zaterdag 20 november sprak fruitteler Gilbert Pétit namens de Nederlands Limburgse fruittelers de familie en de vele aanwezigen toe en begon met Jan zijn zo dikwijls gehoorde woorden:

Mannen, jongelui…
Kom eens effe hier bij elkaar staan, want dit is potverdikke interessant voor jullie!
Jan, met deze bewoordingen heb jij de Limburgse fruittelers ontelbare keren bij elkaar getrommeld en toegesproken.

Deze drie eenvoudige zinnetjes typeren jouw persoon want met je aanhef: ’Mannen, jongelui’ drukte je altijd je kameraadschappelijke verbondenheid uit.
Jij wilde als een kameraad naast de mensen staan.
Een kameraad met vaderlijke zorgzaamheid. Jij wilde vooral niet als een autoriteit boven de mensen staan terwijl jij op het fruitteeltvakgebied wel een autoriteit was: nationaal en internationaal. In de fruitteeltwereld wordt de naam Jan van Eijden tot ver buiten onze landsgrenzen met veel respect uitgesproken.

Mannen, jongelui!
Kom eens effe hier bij elkaar staan....
Met dat ‘bij elkaar’ gaf je aan dat samen zijn, samenwerken en saamhorigheid voor jou ontzettend waardevol was.
Jij stimuleerde verbondenheid maar wist daarbij ook ieders eigenheid zeer te waarderen.
Dat maakte jou zo compleet!
Jij, de Hollandse jongen, die zich hier in Limburg zo thuis voelde. Je was een gemeenschapsmens. Jij wilde er echt bijhoren en daarbij iets kunnen betekenen voor anderen.
Dat gaf je voldoening.
Als je ons op zo’n winterse middag een pittige snoeiles had gegeven en we daarna gezamenlijk achter een flinke kom warme erwtensoep zaten en nog een paar pilsjes vatten, dan… dan genoot je.
Vorige week vrijdagavond waren één van je laatste woorden die je mij toevertrouwde: "Wat hebben we met de telers toch vele mooie momenten meegemaakt". Ik wist dat je vooral doelde op die mooie momenten van sfeervol samen zijn.
Door je geweldig inlevingsvermogen was je voor velen een grote steun en toeverlaat.
Want: was de nood aan de man dan werd al snel gebeld naar Jan.
In huize van Eijden heeft de telefoon heel wat afgerinkeld. Je was niet alleen betrokken bij de teelt maar ook op de teler en z’n gezin, ja, zelfs zijn familie. Je leefde mee met onze ups en downs.
Dat maakte jou zo compleet.

Toen je twee jaar geleden hoorde dat je ongeneeslijk ziek was, heb je bewust en moedig geknokt om er nog een tijdje bij te mogen zijn. Heel bewust alles nog één keer intens te beleven. Daaruit putte je kracht, daaraan gaf je je laatste kracht.

Mannen, jongelui!
Kom eens effe hier bij elkaar staan, want dit is potverdikke interessant voor jullie!

Zoals je zei: "potverdikke dit is interessant", demonstreerde je hoe enthousiast en geïnteresseerd je in je werk opging. Steeds op pad en op zoek om je vakkennis te verbreden en daar anderen deelgenoot van te maken… dat was je passie. Via honderden lezingen heb je op zeer boeiende wijze je kennis overgedragen. Zoveel excursies heb je voorbereid en begeleid. Altijd tot in de puntjes verzorgd en altijd met hetzelfde doel voor ogen: hoe kan ik het iedereen zo goed mogelijk naar de zin maken.
Jan, je hebt je wel eens op een gezellig moment laten ontvallen: "Ik hoop dat er in de hemel ook fruitteelt zal zijn". Hoe kon je mooier uitdrukken dat je gelukkig was in je werk. En mocht er in de hemel fruitteelt zijn, dan heb jij gegarandeerd de beste referenties.

Hier zijn we nu, Jan, voor de laatste keer samen, met jou. Zoveel jaren heb jij midden tussen ons in gestaan. Jouw, mooie grijze kop was zo’n vertrouwd gezicht. Jouw aimabele en attente omgang, je wijze en bemoedigende woorden,…
We zullen je missen Jan.

Gelukkig heb je ons veel waardevolle lezingen en dierbare herinneringen nagelaten.
Daar zijn we je ontzettend dankbaar voor. En ook aan Annie, je goede vrouw.
Toen ik vorige week vrijdagavond tegen je zei : “Aan Annie heb je wel een goede
verpleegster, Jan” antwoordde je met dat laatste beetje kracht nog in je stem, maar zo vol
overtuiging : “ZE IS GEWELDIG”.

Zo vaak ben je begonnen met “mensen, kom eens effe hier bij elkaar staan”. Hier staan we nu, samen in verbondenheid met jou, met je vrouw en familie. Ik weet zeker dat je nu zou zeggen “dat doet me deugd”.
Adieu, Jan,
bedankt!